HIROMUS

HIROMUS

Menandro Ephesio apud Ioseph. c. Apionem, et Dio Rerum Phoenic.

Scriptori, apud eund. Εἵρωμος, Tyriorum vetus Rex, orientalem urbis partem aggeribus auxit, Iovis Olympii templum, quod antea separatum etat, spatio medio aggeribus repleto, cum urbe coniunxit, et columnam auream in eo posuit. Ascendens autem in Libanum, ad Templorum structuram ligna caecidit, delubrum dedicavit tam Herculi, quam Astartae, Titiceos (populum ignotum) quod tributa non solverent,

bello subegit. Ei Salomon Hierosolymorum Rex aenigmata misit et ab eo poposcit; adiecto, ut qui non posset dirimere, pecuniam solventi expenderet. Quod cum is non posset, pecunia multatus est: donec Abdemono usus paria Salomoni rependit. Vide Ioseph. d. l. et Antiqq. l. 8. c. 2. ut et supra in voce Abdemonus, it. Hiram. Vixit Annos 53. regnavit 34. De classe eius, quam salomon's classi iunxit, vide 1. Reg. c. 10. v. 22. Initium eius incidit in Annum 33. Davidis: initium vero, Salomonis incidit in Annum 7. vel 8. Horomi. Nam Anno II. vel 12. Regni eius, Templum Hierosol. condicoepit, Anno Salomonis 4. Ioh. Marsham. Canone Chron. ad Sec. XIV. de Hiromo Rege ubi et filiam suam Salomoni dedisse Hiromum ex Clem. 1. Strom. addit.